با ابرها

گم کرده ام صدای تو را در میانِ باد
سرگشته همچو برگِ خزانم، کسی مباد!

با ابرهای کوه و بیابان دویده ام
دنبال ردّ پای تو، هر شام و بامداد

دنیا تفاهمی ست میانِ جنون و عقل
سرشار از تناسب و لبریز از تضاد

چون شمع سوخت، منزلت عاشقانه یافت
از شمع ساختند برای غزل، نماد...

ای عشق! ای تناقضِ شیرینِ تلخناک
باور نمی کنم که مرا برده ای زِ یاد...

زهرا علیزاده

instagram.com/zahraalizadeh.ir

+ نوشته شده در شنبه دهم دی ۱۴۰۱ ساعت 22:28 توسط زهرا علیزاده  |